نخستین بنای آرامگاه شیخ فرید الدین عطار نیشابوری، عارف و شاعر بزرگ قرن های ششم و هفتم هجری ( متولد 540 قمری ) که به روایتی در یورش وحشیانه مغولان به سال 618 قمری به شهادت رسید توسط قاضی القضات یحیی بن صاعد ساخته شد. آن بنای مختصر در عهد تیموری رو به ویرانی نهاد تا این که امیر نظام الدین معروف به امیر علی شیر نوایی ( ندیم و مشاور سلطان حسین بایقرا، آخرین امیر تیموری ) به سال 891 قمری عمارتی دلگشا بر آرامگاه عطار بنا کرد. این عمارت نیز در اواخر قاجاریه رو به ویرانی نهاد اما در سال 1327 قمری از طرف شاهزاده سلطان حسین میرزا نیرالدوله حاکم وقت خراسان، بنای مذبور تعمیر و محوطه ویژه ای در اطراف بقعه احداث گردید.
انجمن آثار ملی به سال 1341 شمسی، آرامگاه عطار را بازسازی و اقدام به کاشیکاری و تزئینات آن نمود، بنابراین بنای کنونی آرامگاه دارای هشت ضلع و گنبدی کاشی کاری شده و چهار در ورودی است و در نمای بیرونی آن چهار غرفه کاشی کاری شده تعبیه گردیده‌است.
آرامگاه امروزین عطار نیشابوری در میان باغی بزرگ و زیبا در در 5 کیلومتری جنوب شرقی نیشابور و در محوطه‌ای خارج از شهر قرار گرفته است. در بلوار خیام و درست روبروی باغ و آرامگاه خیام نیشابوری، خیابانی به نام خیابان عرفان واقع شده که انتهای آن به آرامگاه عطار می‌رسد. در باغ و آرامگاه عطار، بنای آرامگاه استاد کمال الملک غفاری از مشهورترین نقاشان معاصر ملی واقع شده است و در مجاورت این باغ نیز محوطه باستان شناسی شادیاخ نیشابور قرار دارد و علاوه بر بناهای تاریخی مذکور، در پیرامون و فضاهای داخلی باغ دو مجسمه شامل مجسمه شیخ عطار اثر استاد قدمیاری و دیگری مجسمه — عطارشناس معروف — اثر — و همچنین غرفه‌هایی برای عرضه کتاب و آثار فرهنگی، فروش صنایع دستی، فروش فیروزه ایجاد شده است. امکان کالسکه‌سواری در فاصله این آرامگاه تا مقبره خیام نیز از دیگر خدمات رفاهی و گردشگری این محوطه تاریخی می باشد.
در مرکز بقعه آرامگاه عطار، سنگ مزار عطار مشتمل بر یک ستون هشت ترکی به ارتفاع ۳ متر است که . .
